“در حال چای خوردن در خانۀ پدری بودم که ناگهان تصویری در دَه‌سانتی‌متری چشمم مرا شگفت‌زده کرد. تصویر چای در نعلبکی با گل‌های قرمز که یادآور سال‌های کودکی و نوجوانی من بود. تصمیم گرفتم نگاهی تصویرسازانه به آن‌ها داشته باشم و به‌عنوان بومِ نقاشی از عناصر آن بهره بگیرم.
پس از مجموعۀ موسیقی‌دان‌های سنتی ایران، با دیدن نعلبکی‌ها تصمیم گرفتم، مجموعه‌ای جدید از بازیگران سینما و تلویزیون دهه ۶۰ و۷۰ تصویرسازی کنم؛ هنرمندانی که در خاطرۀ تصویری مردمِ کوچه و خیابان، حضوری پُررنگ داشتند و چه کسی بود که در آن دوره، آنان را نشناسد؟ شخصیت‌هایی که مردم با آنان در فیلم‌هایشان زندگی کردند، همچنان‌که این نعلبکی‌ها، فارغ از فرم و جذابیت بصری، در زندگی آنان ساری و جاری بوده است.
مجموعۀ پیش‌رو، در قالب یک پروژه شخصی؛ با هدف اَدای احترام به هنرمندان بزرگ که به‌عنوان اَساطیر بازیگری پس از انقلاب همواره مطرح بوده‌اند، شکل گرفت؛ ایفای نقش این بزرگان در آثار ماندگاری همچون «پدرسالار» و «روزی، روزگاری» بخشی از دوران کودکی و نوجوانی من و هم‌نسل‌هایم را رقم زد.
چهره‌های طراحی شده مجموعاً شامل دَه تَن از اساتید بازیگری؛ آقایان: عزت‌الله انتظامی، محمدعلی کشاورز، علی نصیریان، داود رشیدی و جمشید مشایخی؛ خانم‌ها: نیکو خردمند، حمیده خیرآبادی، ژاله عُلوّ، شهلا ریاحی و ثریا قاسمی می‌باشد؛ که اغلب آنان از دهۀ چهل فعالیت خود را از تئاتر آغاز نموده‌اند.
بهره‌گیری از خط، برای رسیدن به بافت، همواره از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که در تصویرسازی‌‌هایم دیده می‌شود. بدین جهت تصمیم گرفتم، رویکرد جدیدی از خط در طراحی چهره داشته باشم؛ ضخامت خطوط به‌کار رفته در آثار یکسان بوده و خطوط، متناسب با محل قرارگیری در چهره حرکت کرده‌اند؛ در برخی قسمت‌ها برای متنجانس شدن تصویر چهره و زمینه ـ نعلبکی ـ؛ همچنین، حرکت و جنبش بیشتر، از چهره‌ها بیرون زده و کم‌کم در فضای زمینه محو شده‌اند.
انتخاب رنگ‌ها متناسب با چهره اصلی بوده؛ اما در برخی موارد سعی شده تا رنگ‌های متفاوت نیز بکار گرفته شود. اغلب چهره‌ها تا حد امکان از نمای سه‌رخ انتخاب گردیده تا هیجان و حرکت بیشتری داشته باشند.”
محمد متولی، طراح گرافیک و تصویرگر، دانشجوی دکترای پژوهش هنر دانشکده هنر دانشگاه شاهد، کارشناسی ارشد پژوهش هنر دانشگاه پیام نور و کارشناسی ارشد تصویرسازی دانشگاه نیشابور است.
