جواد علیزاده، هنرمند پیشکسوت کارتون و کاریکاتور، روز گذشته، 8 آذر 1400، جایزه اول جشنواره کارتون پویش حرف و گفت را کسب کرد. به نقل از وی، این اولین جایزه داخلی اش بعد از نیم قرن! در حوزه هنر کارتون و کاریکاتور است. استاد علیزاده به همین بهانه یادداشتی در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده است که در آن به دلایل شرکت نکردنش در جشنواره های داخلی و همچنین دلایل شرکت کردنش در این جشنواره بعد از این همه سال پرداخته است که می خوانید:
اثر علیزاده که برنده جایزه اول جشنواره کارتون پویش حرف و گفت شد
«در جشنواره کارتون پویش حرف و گفت، که با هدف ترویج رابطه سالم خانوادگی و ارتقای فرهنگ گفتگو‌ی دور از خشونت در خانواده های ایرانی با حمایت صندوق جمعیت سازمان ملل و وزارت بهداشت برگزار شد، این افراد برنده شدند:
نفر اول: جواد علیزاده
نفر دوم: مهناز یزدانی
نفر سوم: هیبت اکبری
ناهید زمانی، عفت‌امجدی پو، محمود نظری، سهیل محمدی، منصوره دهقانی و علیرضا پاکدل هم به عنوان تقدیرشدگان معرفی شدند.
جواد علیزاده در اختتامیه جشنواره با دبیر و سه تن از برگزیدگان
و اما من در مراسم اهدای جوایز گفتم که من و نسل من به خاطر سن و سال مان کمتر در جشنواره های داخلی شرکت می کنیم تا جوانان فرصت بیشتر برنده شدن داشته باشند. دلیل دیگر عدم شرکت ما، داور بودن مان و یا موضوعات جناحی و شعاری برخی جشنواره ها است. ضمن اینکه من خاطره خوبی از شرکت در جشنواره داخلی ندارم؛ از جمله در جشنواره مطبوعات سال ۷۳ که من با کاری در مورد فاجعه بوسنی شرکت کردم که در مطبوعات بین المللی هم چاپ شده بود، روز قبل به من گفتند تبریک. شما برنده جایزه اول شده ای و فردا که به تالار وحدت دعوت شدم دیدم شخص دیگری را برنده اعلام کردندو معلوم‌شد افراطیون به دلایل جناحی، شبانه رأی را عوض کرده اند!
جواد علیزاده هنگام دریافت جایزه اش در اختتامیه
و اما چرا در این جشنواره شرکت کردم، یکی به‌خاطرمتولیان جشنواره، دیگرموضوع مهم و سازنده جشنواره یعنی گفتگو و نفی خشونت در نهاد خانواده به عنوان هسته اولیه اجتماع آن هم در شرایطی که خشونت در جامعه ما متأسفانه نهادینه شده و دیگر به خاطر دبیر جشنواره آقای جمال رحمتی بود که کارتونیست موفق و مدیر فعالی است. لذا به قصد هشدار و نه کسب جایزه با سوژه ای در باره تأثیر مخرب دعوای خانگی بر فضای خانه و روح کودکان و حتی عروسک های خانه، شرکت کردم.
دلیل دیگری بر اولویت انگیزه رسالت اجتماعی ام به کسب جایزه، به جشنواره کارتون کودک آنکارا در سال ۲۰۰۷ برمی گردد که در فراخوان تأکیدشان بر کارتون شاد برای کودکان بود اما من با بر خلاف مقررات جشنواره با کاری تلخ در باره کودک طلاق شرکت کردم چون معتقد بودم گاه طنز تلخ می تواند آگاهی بخش و هشدار دهنده و حتی موجب تسکین کودک طلاق شود. چون او می بیند که آدم بزرگ ها هم می توانند مشکل کودکان را درک و تجسم کنند و دیگر اینکه، می خواستم به خانواده ها هشدار دهم که طلاق چقدر تاثیر بد بر کودکان می تواند بگذارد گرچه بعضی مواقع، اجتناب ناپذیر است. برخلاف انتظارم، همین‌کار تلخ من، برنده تک جایزه ۲۰۰۰ دلاری جشنواره شد! ضمنا من بعد از ۵۰ سال کار کردن برای اولین‌بار در داخل، برنده جایزه اول شدم!
با تشکر از گردانندگان جشنواره و داوران محترم»
