فضا و زاویه دید به کار گرفته شده تقریبا تخت و دو بعدی می باشد. رنگ ها گرم و امید بخش می باشند. لباس دختربچه با رنگ زرد و تنالیته های نزدیک به آن، این امید و شادابی را بیشتر تقویت کرده است.

در تصویر شماره 2 کارتونیست خیلی خود را ملزم به رعایت و بهره برداری مناسب از نقاط طلای نکرده است..

در تصویر شماره 4 خطوط موجود در اثر را رسم کردم و به ترکیبی از خطوط  و شکل های منظم « بازی کودک» و نامنظم حاصل از تصاویر کشته شده هاو... رسیدم که  این کنتراست خط و شکل، جذابیت بصری و هیجان کاررا تقویت نموده است طوری که حتی بودن تنها کاراکتر این اثر در مرکز کادر« تصویر 01 »  کار را خنثی و بی اثر نشان نداده است.

همچنین جهت حرکت دختربچه به سمت پایین خود نیروی مضاعف دیگری بر به تعادل رساندن تاثیر خنثی مرکز کادر است.

در تصویر 04 نیروی جهت دار ناشی از حرکت دختربچه به سمت سراشیبی و پایین کادر، در بالا توسط دو خط اریب و نقطه تقاطع آنها، جبران شده و متعادل شده است. اما این حرکت به سمت پایین دختربچه با مفهوم امید و زندگی و شروع دوباره هم خوانی ندارد!؟ شاید اگه برعکس بود و دختربچه به سمت بالا حرکت میکرد، امید و تلاش برای شروع زندگی دوباره را بیشتر حس می کردیم.

همچنین تنها نقطه بصری موجود در اثر، کله دختربچه است که بعنوان کانون و مرکز توجه مورد تاکید قرار گرفته است.

خطوط مستحکم و منتظم بازی که با رنگ سفید کار شده است، نوعی آرامش و تعادل  را در مقایسه با بقیه خخطوط اریب و نامنظم نشان میدهد. آیا کارتونیست در صدد این است که آرامش، شادی و امنیت این کودک  را حاصل جانفشانی ها و ایثار گری های سربازان قلمداد کند؟ پس چرا جهت و مسیر کودک روبه سراشیبی و تباهی است!

آیا کارتونیست قراره به مخاطب این پیام را القاء کند که ازگچ و ابزار کشیدن کروکی برای کشته شده ها و ادوات جنگی، میشه و می توان نقشی از بازی  کشید برای شادی و ابراز شادمانی کودکان این سرزمین!

سوال بعدی  اینکه کشیدن کروکی معمولا برای جسد و فرد کشته شده، کشیده می شود ولی اینجا ابزار و ادوات جنگی هم دارای کروکی هستند!

فخرالدین دوست محمد |  مردادماه 98