فریناز سلیمانی، متولد اردیبهشت 1368، اصفهان و فارغ التحصیل رشته گرافیک از دانشگاه هنر اصفهان است و می  گوید که  بعد از دانشگاه تازه مسیرش را تازه پیدا کرده است. سلیمانی در حوزه تصویرگری و کارتون کار کرده است. برخی از آثار وی، داستان های عمدتا طنازانه کوتاهی در قالب چند فریم تصویری اند که تخیل آمیخته با شیطنت کودکانه ویژگی بارز آنها است.

فریناز سلیمانی اخیرا جایزه ویژه هیأت داوران دومین جایزه سال استیکر را کسب کرده و به همین بهانه با وی گفتگویی انجام داده ایم که می خوانید:

در ابتدا از استیکر فرفری اثر شما که  برنده جایزه ویژه هیأت داوران دومین جایزه سال استیکر شد بگوئید.

استیکر من، از شخصیتی ساخته شده که به شدت با آن آشنایی دارم و همیشه از او  همراهی گرفتم. و خوشحالم که حس دوست داشتنی بودنش صرفا برای من نبوده و به مخاطب هم منتقل شده است.

 استیکر فرفری از فریناز سلیمانی برنده جایزه ویژه هیأت داوران سال استیکر

چه طور شد که به شخصیت فرفری رسیدید؟

فرفری زمانی متولد شد که من شروع کردم به شرح اتفاقات و خاطراتی از خودم و احتیاج به یک نماینده ی تصویری داشتم تا بتواند بار این مسئولیت را با یک زبان دلنشین به دوش بکشد. درواقع، فرفری کودک درون من بود، که کم کم کنارم قرار گرفت و با من هم قدم شد.کما اینکه گاهی موقعیت هایی را به تصویر کشید که توانست از نظر دوست داشتنی بودن، از من پیش بیفتد.

چه پتانسیلی در فرفری برای استیکر شدن دیدید ؟

اولین و قوی ترین نکته فرفری این بود که برای من خیلی آشنا بوده و هست.به همین خاطر، هر حس و حال و موقعیتی را به راحتی می توانم برایش متصور شوم.

به نظر شما استیکر در دنیای امروز چه کاربردها و کارکردها و همین طور پتانسیلی در روابط و مناسبات اجتماعی دارد؟

استیکر برای موقعیت های امروزی،که خیلی های مان به زندگی فست فودی عادت کرده ایم و گاهی در گفت و گوهای مجازی مان خیلی حوصله ی جمله های نوشتاری را نداریم، بهترین جایگزین برای نشان دادن بعضی احساسات همان استیکر و تصویر است. و البته اینکه محدودش می کنم به یک جایگزینِ متن، یک جور بیرحمی هم هست. بخصوص از این لحاظ که استیکرها به خاطر ماهیت تصویری شان، حس و حال را اغراق شده تر به تصویر می کشند. علاوه بر این، از شیرینی ذاتی شان هم نمی توان چشم پوشی کرد.

در باره خلق استیکرهای بومی و ملی و جایگزین کردن آنها  به جای خارجی ها  چه نظری دارید ؟

خیلی موافق این خط کشی های بومی سازی یا خارجی و داخلی نیستم. اثری که زیبا است، خارج از هر محدوده ی جغرافیایی که تولید شده باشد،  زیباست .

چه انتظاری از نحوه کاربردی کردن  استیکر ها دارید ؟

اولین انتظار یک طراح برای اثرش، محدود نکردن آن اثر است. اینکه فضایی فرآهم شود که بتوان فراتر از یک اپلیکیشن از آن استفاده کرد.

چه طور ارزیابی از عملکرد داوران دومین جایزه سال استیکر دارید؟

شاید به خاطر اینکه جایگاه خوبی در روند داوری به دست آورده ام، بهتر است خیلی از داوری حرفی نزنم.ولی نکته ی جالب این جریان برای من این بود که بعد از دیدن بقیه ی کارها، بیشتر از جایگاه فرفری خوشحال شدم. چون کارهای قوی در مجموعه های فرستاده شده کم نبود.

به نظر شما در خصوص گسترش و جا انداختن کاربردی مفید این  هنر باید چه چشم اندازی داشته باشیم  ومتولیان امر و هنرمندان این عرصه چه اقداماتی لازم است انجام دهند ؟

اگر منظور کاربردی کردن هنر در فضای مجازی است  که اکنون همه بیشتر از قبل با آن سر و کار دارند. اولین نگاه مثبتی که در ذهن هر هنرمندی شکل می گیرد، فراهم کردن عرصه های نمایشی گسترده تر است و از این رو، مخاطب و کاربر برنامه ای را استفاده می کند که برایش جذاب تر و کاربردی تر است. لازمه ی رسیدن به این نقطه هم ، استفاده از تجربه های برنامه های موفقی است که بتوانیم چیزی فراتر برای مخاطب ارائه کنیم نه اینکه با شبیه سازی های گاهی ضعیف تر، حتی به صورت مناسبتی، انتظاریا گاهی اجبار دراستفاده از یک برنامه را ایجاد کنیم.

به نظر شما استیکر ثابت چه وجه اشتراکی با کارتون و یا کاریکاتور دارد ؟ و استیکر متحرک چه وجه اشتراک یا تمایزی با انیمیشن دارد؟

استیکر یک لحظه ی حسیِ اغراق شده را نشا ن می دهد و فارغ از هر روایت و داستانی، در اولین نگاه باید گویا باشد. علاوه بر این، به خاطر زمان و مناسبت استفاده از آن ، لازم است که علاوه بر هماهنگی گروهی از آن ، اغراق های مورد نیاز هر استیکر به جدایی در نظر گرفته شود تا با سرعت پیدا کردن شان همخوانی داشته باشد.

ازنظر تصویری شاید امکان مقایسه آن با این شاخه هایی که گفتید باشد ، کمااینکه برای خلق آن از ابزار و توانایی های مشابه همان موارد هم ممکنه استفاده شود ولی کارتون و  وابستگی زیادی به روایت شان دارند و اکثر موقعیت های حسی براساس روایت قابل درک است. کاریکاتورهم یک زبان نقد طنازاست که با شرح موقعیت شکل می گیرد و  حتی می تواند کاراکترمحورهم نباشد. ولی قاعدتا شناخت حرکت و حس و پوز و دانش های دیگر انیمیشنی، اگر چه اندک،  از جمله  عناصری بودند که در مسیر طراحی ها به من کمک کردند.

لطفا از کارها و فعالیت ها ود غدغه ها ی اخیرتان هم بگوئید؟

فعالیت های من در حال حاضرادامه ی مسیر چند ساله ای است که شروع کردم و البته در زمینه ی شناخت و پیدا کردن این مسیر، به خاطرنبودنِ یک بستر مشخص و امتحان پس داده ، تلاش ها و آزمون و خطا های زیادی کردم. و مثل هرهنرمند دیگری، اگر بتوانم این لقب را برای خودم به کارببرم، دغدغه های همیشگی ازجمله ممنوعیت های موضوعی و رد شدن بعضی ازآثار، ناديده گرفتن حق و حقوق اثر،امنیت شغلی نداشتن، مشخص نبودن مسیر رشد و خیلی ازا ین قبیل موارد "بوده" و "هست". ولی به عنوان کسی که ترجیح می دهد منفی نگر یا حتی گاهی واقع بین نباشد، کماکان امیدوارم که "خواهد بود" به "نخواهد بود" تغییر کند.

آخرین جایزه ای که گرفتید و همین طور موفقیت هایی که اخیرا در کارتان پیدا کردید چه بوده است؟

متأسفانه خیلی پی گیر برنامه ی فراخوان ها نیستم و فراخوان دومین جایزه سال استیکر را هم به لطف یکی ازدوستان مطلع شدم که دراینجا ازاو به خاطراین اطلاع رسانیِ به موقع اش ممنونم و خوشحالم که حداقل روسفیدش کردم. ولی ازموفقیت های اخیرم که بخواهم بگویم،  همزمانی همین برنامه ی سال استیکر و بستن قرارداد تصويرسازیِ کتابم بوده است که همیشه برایم مهم بوده است.

علاوه براین، گرفتن بازتاب هایی بوده که یک سر و گردن از یک بازتاب معمولیِ لذت بردن و انتقال حس فراتر بوده و درگیر تغییر نگاه و شناخت مسیر برای چند مورد بوده است و خوشحالم اگر ناخودآگاه توانستم چنین تأثیری بگذارم.

اگر صحبت خاصی دارید بفرمائید ؟

صحبت که همیشه زیاد است ولی با توجه به حوصله ی مخاطب از ایران کارتون به خاطر فرآهم کردن این موقعیت گفت و شنود تشکر می کنم. به امید اتفاقات خوب.

ایران کارتون هم ضمن تبریک به شما ، از وقتی که گذاشتید تشکر می کند.

درادامه شماری دیگر از آثار فریناز سلیمانی را مشاهده می کنید:

اثر ذیل ادامه اثر فوق است