سید مسعود شجاعی طباطبایی این روزها در صفحه اینستاگرامش دارد به بازنشر طرح های قدیمی غالبا دهه شصتی اش می پردازد و یکی از این طرح ها که خیلی مورد توجه و تحسین شهید آوینی قرار گرفته است ، ترسیم یک ماهی در تّنگ است که اقیانوس را می بیند و با جستی می تواند خود را به اقیانوس برساند.وی در قالب یادداشت کوتاه ذیل ، از این طرح و نگاه استعاری شهید آوینی به آن می گوید.
«مجموعه ای از کاریکاتورهایم، که غالبا در دهه شصت کار شده بود, در انتشارات نیستان به چاپ رسید, در اولین فرصت آن را به آقا مرتضی آوینی هدیه کردم.
در این مجموعه، کاری وجود داشت که یک ماهی را در تُنگ به تصویر كشيده بودم.«شهید آوینی» این تصویر را دید و نسبت به آن ابراز خرسندی کرد. او ماهی را استعاره ای از انسان خاکی دانست که اقیانوس را می بیند، و کافیست از دل تنگ جستی بزند و خود را به اقیانوس برساند. به این ترتیب این کاریکاتور مورد توجه ایشان واقع شد و با آن که به لحاظ گرافیکی در چند خط ساده طراحی شده بود ، درمجله سوره آن هم در صفحه دوم رنگی منتشر شد( خوابش را هم نمی دیدم.)
تصور من از کشیدن آن طرح صرفا این بود که بگویم ما همچون یک ماهی در تُنگ کوچک شیشه ای در دل دریا اسیریم.اما شهید آقا سید مرتضی آوینی وقتی برای بار اول طرح را دید، پیشانی ام را بوسید و گفت: «می بینی سید جان چقدر تنهاییم، کمی تلاش کنیم با یک جست می توانیم خود را به اقیانوس عشق برسانیم. عشق را می بینیم، فاصله‌مان با آن تنها یک جداره نازک شیشه ای است اما...
پی نوشت:
آقا سید، می پندارم عشق تنها با قطره های اشک معنا می شود، چقدر دل‌تنگم، چقدرخسته، هر روز فاصله ام با عشق بیشتر و بیشتر می شود و خانه تن تنها راه فرسودگی را می پیماید به امید روزی که از این سرگردانی نجات پیدا کند. چه زیبا کلام معرفت را یافتی و چه زیبا به دنیای زیبای عشق شتافتی…»
