استاد جواد علیزاده در ارتباط با دو کارتون سیاسی خود در شرایط سخت قبل از انقلاب می نویسد:
دو کار از من در ایام قبل از انقلاب که لطفا از دید تاریخی آنها را بنگرید : کار اول که به تاریخ ۱۶ دی ۱۳۵۷ در اولین شماره روزنامه کیهان بعد از اعتصاب ۶۲روزه مطبوعات ( به نشانه اعتراض به حکومت نظامی و سانسور )، منتشر شد که تصویر گر آزادی مطبوعات به بهای خون شهدا بود..., کار دوم به تاریخ ۲۵ دی۵۷ در باره مجلس شورای قبل از انقلاب بر اساس تکیه کلام و شعار همیشگی نمایندگان مجلس آنزمان که در تایید سخنان سخنران ، همیشه می گفتند: صحیح است، صحیح است ....
کاریکاتورها در آن فضای ملتهب، در تیراژ میلیونی چاپ و همه‌جا دیده شدند و مخصوصا این‌دو کار چون بمب ترکیدند که البته به مرور در اثر بدخواهی جریانات چپ افراطی توسعه نیافته و استالینیستهای‌متعصب و ضد دموکراسی حزب توده وفرصت طلبی های تاریخی برخی ها! ترکش های انفجار این بمب های کاریکاتوری و تاریخی ، دامن‌گیر خالق این آثار یعنی من هم شد که بماند!
در عوض من به این‌تجربه و‌نتیجه رسیدم که:
اولا گاه انقلاب در اثر بعضی بدگمانی ها فرزندانش را می خورد و می بلعد!
و ثانیا «سخت » ترین کار،انقلابی بودن در قبل از پیروزی یک انقلاب است و «سهل» ترین کار، انقلابی شدن پس از پیروزی یک انقلاب!
